Het vervolg Verstuurd vanuit merida

Dag 4

Vandaag lekker dagje zwembad/strand gehad in de namiddag nog een bui gehad en het waaide enorm! Dit zijn nog de naweeën van het regenseizoen....dit even ter info voor jou Astrid dat wij het hier ook niet gemakkelijk hebben hihi. s' avonds lekker uiteten geweest.

Dag 5
Vanmorgen werden we wakker en het waaide nog steeds enorm, het strand was niet op te komen en er waren hoge golven op de zee....fijn vooruitzicht om te varen vandaag.

Vanmorgen weer ontbeten bij een Mexicaans tentje in het stadje, daar hadden we gisteren ook ontbeten. Het tentje stelt niet zoveel voor met plastic stoeltjes maar het eten is heeeeerlijk. Bananashake, vers fruit en pannenkoeken met suiker voor de boys en alle soorten ei die je kunt verzinnen.

Daarna zijn we naar de haven gegaan waar we om 09.30 uur de boot naar Cancun hebben genomen. Gelukkig was de zee daar wat rustiger. Senna en Vigo vonden de boot wederom fantastisch.
Daar namen we een taxi naar het centrum van Cancun naar Europcar alwaar onze huurauto stond.
De taxichauffeur was niet de vriendelijkste die we gezien hadden en had er niet zoveel zin in.
Uiteindelijk wilde hij ons toch wel meenemen voor de hoofdprijs. Toen we in de straat arriveerde waar Europcar zou zitten zei de taxichauffeur dat het hier ergens was en hij stopte bij een wasmachine bedrijf. Nou we spreken dan wel geen woord Spaans maar hij begreep wel dat de familie hier niet zomaar met alle bagage uit zou stappen.... Hij reed de hele straat weer in zijn achteruit en uiteindelijk zagen weEuropcar.....met tralies voor de deur....Dennis stapte uit en er hing een bord op de deur wat Dennis uiteraard niet kon lezen dus toen moest de beste man ook nog uit zijn auto stappen om dat bord te lezen. Na een beetje gemopper stapte hij uit en las dat Europcar verhuisd was (althans dat maakte we eruit op). Hij begreep dat hij ons naar het andere adres moest brengen. Dennis belde ondertussen met europcar in Nederland en die zeiden dat we moesten wachten tot ze open gingen????!!!!

Uiteindelijk hebben we het gevonden en kregen we onze auto.....jawel een echte Nissan met als extra service dat als je op de toeter drukt je ruitenwissers aangaan. Vigo en Senna waren nog druk met het babbelen over de boot dat ze er niets van meekregen.

Nou toen kon de rit naar EK-Balam beginnen! Ik moest nog even wennen aan het navigeren met de kaart en Dennis aan de tekens van de weg dus het duurde even dat we uit Cancun waren...ja we zijn nog steeds getrouwd....Vigo viel gelukkig direct in slaap en Senna was computerspelletjes aan het spelen.
We moesten de Mexico 180 aanhouden, niet wetende dat er 2 Mexico 180 wegen waren die naar EK-Balam gingen. Een toeristische route en een snelweg. Daar kwamen we op de splitsing achter, we gingen rechtsaf in de hoop de snelweg op te komen en jawel we hadden de toeristische route te pakken....Nou ja ook goed.

Uiteindelijk hebben we er 3 uur over gedaan en het grootste deel hebben de jongens geslapen.
Het was een rechte weg zonder berm maar aan elke kant bossages van ongeveer 3 meter hoog, die af en toe door een dorpje heen ging, hoe verder we kwamen hoe meer de huisjes in hutjes van hout met rietendaken veranderde. Bij sommige zag je vanaf de weg het bed staan, de huisjes staan pal aan de weg.

We hebben ook kennis mogen maken met de topes...dit zijn drempels maar dan 6 keer zo hoog. Jammer dat het asfalt bij ons thuis al gelegd is want deze topes waren een goede optie geweest, kunnen ze gelijk door naar de sloop.

Uiteindelijk zagen we de borden EK-Balam. Dit is bekend omdat hier ook Mayatempels zijn.
Het dorpje EK-Balam waar ons eco-resort zit is een wereld op zich. Het ligt helemaal in de middle of nowhere en bestaat uit zandwegen/keien met in het midden een soort plein en daar om heen houtenhutjes een stuk of 20 en dat is het dorp, geen winkel niets. Overal lopen zwerfhondjes, katten, kippen, hanen en zelfs een varken.....Senna was in shock, het lijkt wel een kinderboederij waren zijn woorden.

Toen we arriveerde in het Genisis eco-resort, wist niemand dat we kwamen. Gelukkig hadden we de bevestigingsmail bij ons en sprak de jongen Engels. Hij vertelde dat de Canadese eigenaresse even naar Canada was en dat er verder geen gasten waren omdat het nog vroeg in het seizoen was. Hij had een uurtje nodig om de kamer in orde te maken en nadat we wat gedronken hadden zijn we door het dorpje gelopen, zodat de jongens even hun energie kwijt konden. Het is hier een stuk kouder dus zwemmen zat er niet in voor ze.

Zoals ik al zei het dorpje is een beleving op zich. De mensen hier zijn ontzettend vriendelijk. Een meisje met een enorme herenfiets gebaarde ons met haar mee te komen en liet haar huisje (hut) zien. Haar vader was van bladeren iets in elkaar aan het vlechten dat was om de tortilla's op te leggen. Een hutje verder waren vrouwen een hangmat in elkaar aan het weven.....echt balen dat we geen Spaans spreken want ze hadden hele verhalen. Senna en Vigo hebben naar jongetjes staan kijken die hun eigen vlieger van vuilniszakken hadden gemaakt en die ze op lieten gaan. Het bijzondere was dat dit alles absoluut niet toeristisch is, sterker nog wij zijn de enige toeristen in het dorp en ons eco-resort.

Eenmaal terug hebben we boodschappen gedaan in het stadje Vallodolid ongeveer 20 minuten hier vandaan. Dit is een mooi stadje met een super grote supermarkt met alles erop en eraan....een absurde overgang met het dorp. Daar pakjes drinken, koekjes etc voor de jongens gekocht, want morgen gaan we naar Chichen Itza de Maya ruïnes bekijken.

Weer terug in de eco-village konden we onze kamer op. Het resort ligt aan de achterzijde van het dorpje en is een grote tuin met ongeveer 8 soorten huisjes die je door de tuin amper ziet. In het midden ligt een ecologisch zwembadje. Onze kamer ligt op het dak van de receptie. het is heel apart het heeft een terras met zitje een openluchtslaapkamer zonder muren maar met gordijnen met daarin een bed en een hangmat, dan hebben we de openlucht douche en dan een slaapkamer met muren en een wastafel met wc.

Toen we beneden kwamen hadden ze heerlijk voor ons gekookt, helemaal healthy en vegetarisch maar gelukkig wel wijn haha. Onze engels sprekende vriend vertelde toen dat hij nu wegging naar Merida voor een paar dagen en wij nu alleen waren met Pedro, die geen Engels sprak...ok....en dat Pedro vanavond ook naar huis ging en wij dus alleen waren en de sleutel kregen...ok?....maar bij de voordeur zat een bel en Pedro woont hier in het dorp dus voor noodgevallen bellen we Pedro dan maar....Terwijl ik dit type liggen de jongens allebei in hun eigen tentje te slapen. Vigo vond het even dolle pret maar uiteindelijk zijn ze lekker gaan slapen en hebben we het resort voor ons zelf haha.

O,ja Renee, ik vind het moeilijk om toe te geven maar je zakmes is top! Ik denk dat je mesje bot is als we terug zijn, want onderweg schil ik er de nodige appeltjes en kiwi's mee...

Dag 6
Zo nu even een stukje van de hand van dennis. Deze dag begon wat later als de voorgaande dagen, 6 uur was iedereen wakker! We werden wakker van het geluid van alle dieren, dit varieerde van de krekels, vogels tot het geblaf van de zwerfhonden uit het dorp! Wat zijn dat een stelletje etters zeg! Die blijven de hele nacht blaffen!

Eenmaal opgestart hadden we afgesproken om op tijd te vertrekken naar de Maya tempels in chichen itza, een van de 7 wereld wonderen. We zaten om 7 uur in de auto en toen we net de weg op wilde draaien kwam Senna erachter dat we zijn foto toestel vergeten waren.... Ja dan moeten we toch terug, hetgeen geschiedde. Voor de 2e keer en route! Het was een rit van ongeveer 1,5 uur en we waren om 8.15 sharp bij de poort van de tempels. Kaartje gekocht en naar binnen maar! Eenmaal binnen was het erg mooi om te zien, maar na een half uur kwamen we erachter dat we het wel mooi vonden maar het eigenlijk niet zo ons ding is. Nog even wat gedronken en we besloten weer terug te gaan.

Onderweg werd het idee geboren om even naar Rio Lagartos te rijden, dit omdat Vigo net in slaap was gevallen in de auto. Dit is een plaats 90 km te noorden van ons EK Balam... Een rit van 2,5 uur vanaf chichen itza. Maar ja we hadden verder weinig te doen dus we zijn maar gaan rijden. Vigo lag dus lekker te slapen en Senna was lekker een spelletje aan het spelen, paps en mams hadden dus ook even vakantie!

De reis verliep redelijk voorspoedig. We reden door een dorpje heen en ineens waren er geen borden meer. We zijn maar op goed gevoel gaan rijden maar ons gevoel liet ons even in de steek. Gelukkig waren er ook nog oplettende mexicanen die netjes toeterde en wuifte toen ik tegen het verkeer in reed, vriendelijk volk toch! Uiteindelijk hebben we het aan 6 mensen in ons beste spaans gevraagd en we zaten weer op de goede weg.

Aangekomen in Rio Lagartos zijn we naar een restaurant gereden die tripjes verzorgd over de rivier tussen de mangrove bomen. In het restaurant werden we vriendelijk ontvangen en we hebben daar ook even lekker gegeten. Daarna in de boot op naar de mangrove. Eerst een stukje varen over de zee en toen de rivier op. De gids had ons verteld dat er verschillende soorten vogels zijn, we kregen een kaartje van hem met afbeeldingen erop, en flamingo's en pelicanen. Verder zei hij ook dat er misschien wel een krokodil te zien was in de verte, nou dat vond Senna helemaal stoer ..het ritje begon erg leuk, de gids had een paar dode vissen meegenomen om de roofvogel show mee te doen. De eerste keer lukte dat niet maar de 2e keer pakte de roofvogel de vis. Even verder varen stopte hij de boot....kijk zei hij daar ligt een krokodil. Senna zijn hartslag sloeg door naar boven de 200 en eerlijk gezegd die van ons ook wel even. Hij ging terug en inderdaad er lag een krokodil van 3 meter lang op de kant. Maar daar bleef het niet bij. Deze vriend zwom het water in en begon rustig om de boot heen te zwemmen en te bekijken wat voor lekkere hapjes daar op de boot zaten! De krokodil was echt waar nog geen halve meter bij ons vandaan. Senna was compleet in extase en was behoorlijk onder de indruk. Hij kon maar niet geloven dat die krokodil uit Artis hier was! Op een gegeven moment zeiden we tegen de gids dat we weer verder wilde, we hadden immers meer te doen vandaag haha!

500 meter verderop weer een krokodil, deze zag echter vigo zitten en dook meteen onder water. Vigo bleef de krokodillen echter consequent schildpadden noemen. Hij was nog even in de war met de turtle farm op isla mujeres! Verderop de brug stonden een aantal mensen met netten te vissen, toen we onder de brug doorgingen zagen we weer een krokodil. Claire keek naar de krokodil en die dook onder, op datzelfde moment gooide die man zijn net in het water en we kantelde bijna om van de schrik!

Even verderop hebben we de flamingo's gezien. Het waren er niet zo heel veel maar het blijven toch mooie beesten. Op de terug weg zijn we ook nog even gestopt bij een modderplaats. Deze modder schijnt goed voor je huid te zijn dus ik ben maar even afgestapt en heb een klein modder bad genomen. Ben meteen weer een paar jaar jonger! Claire had dit uiteraard niet nodig met die perzik zachte huid van haar dus zij bleef op de steiger staan met de jongens. De terugreis naar de haven verliep soepel. Eenmaal aangekomen heeft de man van het restaurant ons weer vakkundig een paar peso's afgepakt en we konden weer terug naar ons eco dorp! Weer door dat dorp heen van de heenreis, en wederom jajaja de weg kwijt. We kwamen nog een supermarkt tegen dus daar hebben we maar even wat te eten en te drinken ingeslagen. We waren mooi op tijd terug, rond 5 uur. Best een lekker dagje vanaf 7 uur!!

Onze huisvriend Pedro was er weer en vroeg hoe laat we wilde eten, dit hebben we rond 6 uur gedaan en het was wederom lekker. Soepie vooraf en daarna een Mexicaanse groeten pizza en iets in een pannekoek gevouwen. Smaak was goed. Jongens op bed gelegd en we zitten nu nog even op ons balkon te genieten van een rood wijntje en gaan ook zo slapen. Morgen staan we nog even voor de keus om hier nog een dag te blijven of door te gaan naar campeche, deze knoop gaan we morgen doorhakken. Vandaag was een leuke dag, helemaal omdat onze jongens de boot, krokodillen en de vogels erg indrukwekkend vonden. En wij ook natuurlijk. Het blijft een rare gewaarwording om dit in de natuur te zien. Iets wat je niet vaak meemaakt en je de rest van je leven bij blijft. Onderweg had Senna nog even de email gecheckt op nieuwe berichten, wederom een heleboel leuke reacties. Sven H we hebben het vermoeden dat jij voor de telegraaf werkt, klopt dit?! Haha.